Beni Bana Bırakan Birine Armağanım Olsun Bütün Bu Kırık Sözlerim
Beni Bana Bırakan Birine Armağanım Olsun Bütün Bu Kırık Sözlerim
Veda buselerinin tadını bilirim ben…
Birde vedaya hacet duymadan giden vedasızları..
Vedalar ve vefasızlar arasındaki o yakın ilişkiyi yaşadım çokça. Veda edende olmadım diyemem.
Kendimle çok vedalaştım ben, kendimden çok gittim…
Kendimden her kopuşumun faili ve maktulü yine bendim.
Çünkü kendimden ayrılışlarıma üzüldüm kendime hoşça kal derken.
Sebepler çoktu kendime veda ettiğim zamanlarda; çok inandıklarım, çok sevdiklerim güzel ne varsa onda çokça var dediklerim…
Önceliklerimiz değişmeye başladığında değişmeye başladık oysa…Oysa ön sözü “Biz”dik bu sevdanın,satır arası değil! Günlük uğraşlarımız aramıza engeller koymayacaktı. Örmeyecekti duvarlar sevdamıza..Mesafeler öteden büyük bir sevmek halatıyla bağlı iki insan,ayrı bedenler arasındaki yakın sevgi örgüsü…beraber uyuyan, birlikte aynı düşünceyle uyanan.Canım acısa canı yanan bir sevda düşledim.
Aslında aslına döndüklerinde başladı benim bavuluma yalnızlığımı koyup gidişlerim.
Yine bir kendime vedanın eşiğindeyim. İnandığım, sevdiğim, benim kendime yok oluşumun farkında olmayan beni en çok ona ihtiyacım varken bana bırakan birine armağanım olsun bütün bu kırık sözlerim…
0 Okuma